Lupe? Entahla..

waa lamenye tak sy tak updete blog sy nih, teruk betul la sy ni, huhu... mase tu ade tapi malas nk tulis, sori la ye kengkawan klu masuk blog saya ni agak memboringkan.. sy sebenarnye tak lupe nk update blog ni, tapi malas nk menaip n berleter panjang2 hehe. sebenarnye banyak cerita nk ditulis tapi tak tercerita sbb tanganku ini malas utk menaip panjang2 hehe. tapi ada satu cerita yg sy rasa tak boleh tidak sy mesti kongsi dgn korang sume... sy ni ade satu perangai tak elok skit la kt org, sy ni selalu judge org at the first sight.. klu perangai die sy tak berkenan ke mesti sy akan menyampah dgn org tu terus.. antara org yg jadi mangsa (dalam diam) hehe ialah classmate sy. mmg sy tak berkenan tgk die, menyampah la klu tgk die kirenye... sy tak nk cakap kenapa sbb susah utk menerangkannya, very complicated... that is me! hehe ok, pastu nk dijadikan cerita, ada satu malam tu sy pi lib nk wat assignment(sbb esok lecturer nk tgk).. pastu sy pi la kat satu meja nih dan waktu tu plak classmate sy nih ade kt situ tgh wat keje gak.. bile isyak sy pi solat jap n sy mintak tolong die tgkkan beg sy.. balik dr solat, sy nk pi plak fotostat kamus n sy mintak tolong die tgk kan beg sy sekali lagi.. terukkan sy nih, hmmm tak pe la sambung lagi...waktu sy sampi kt tempat fotostat(dlm lib, lvl 4) ada tiga sis tgh nk fotostat n watu tu plak nk dekat kul sepuluh. lame gile sy tunggu kat situ nk tgu turn sy sampai, mana taknye sis yg dua org tu fotostat 230 pg, gile ar, huhu.. dalam hati, mintak2 sumenye Allah mudahkan.. waktu giliran sy, lib dah mule gelap... huhu sah ini mesti tak sempat wat so sy tinggalkan buku2 tu kt tempat fotostat n terus lari turun bawah, (cepat2 nk kuar sbb lib nk tutup dah) sy pi cari kawan sy ni balik, tgk2 die dah tak de.. huhu cam ne ni? tak pelah sy pasrah je, maybe kwn sy ni dah bawak balik kot beg tu n die akn pulangkan kt sy esok... tetibe sy ternmpak die ade kat luar lib, tgh duduk kt bench tunggu sy keluar... ya Allah dalam hati ini sy rasa cm nk nangis sgt2.. mesti die dah lama tgu sy kat luar, serba salah sgt sy dibuatnya... sy apologise kat die sgt2 sebab kua lambat n die kata takpe... pasti kami pun membawa haluan masing2 balik ke mahallah. dalam hati sy masa tak terkata apa, bersyukur sgt2 sbb Allah masih pelihara beg sy tu, tapi serba salah yg amat sgt sbb melalui org yg kite ade perasaan yg tak elok pd dia.. huhu.. dalam hati sy mengeluh, ya Allah zalimnya aku ni... teruknya aku ni, mcm2 lagi la... pengalaman itu memberi pengajaran besar kepada sy supaya sy sentiasa berbaik sangka dan perasaan pd sesiapa saja.. kerana mana tau satu hari nanti Allah akn mendatangkan pertolonganNya melalui org yg kite benci, huhu.. sy dah alami ini bukan sekali tapi byk kali... so ia memberi signal yg jelas pd sy supaya sy tak bleh ulangi perangai yg sama lagi. ya Allah terima kasih dan segala puji bagi Mu yg masih sudi mengurniakan secebis hidayah buatku walaupun aku sentiasa mengingkari perintahMu.. ampunkan aku ya Allah... ameen.wAllahu a'lam