What I'm gonna say... Ermmm, bila ada hati yang luka dan sedih disebabkan perbuatan orang lain... mengundang seribu satu macam respon daripada org lain bila keluar statement - sy tensi dan sakit hati - selalu jawapan yang mungkin kita akan dengar macam ni:
a) ala dah la tu, bende dah lepas pun.. tak guna nak marah2...
b) u shudn't waste ur time thinking about them...
c) let bygones be bygones...
d) just move on, don't let them strangle ur happiness...
or maybe it can be - sy simpati dengan awk... or maybe - tu lah klu awk tak buat hal dulu mesti org tu takkan buat cm tu kat awk...
Apa pun jawapan yang keluar, hanya diri kita yang tahu diri kita mcm mn. Org tak tahu apa yang kita rasa, begitu juga kita tak tahu apa yang orang lain rasa. The question that must be raised is that how can u be fair n just to urself and others.
Teori let bygones be bygones - mudah utk diungkap dan apatah lagi mmg benar ia memberi kelapangan kepada kita. Mudah atau sukar utk melakukannya? Ia subjektif, bergantung kepada who, when, how and what . Masa pun bergantung.. ada yang mudah dan tak ambil masa yang lama, ada yang sukar dan kadang2 ambil masa yang panjang dan boleh jadi sangat panjang. But for me it's not that easy... SUKAR sy boleh katakan, apatah lagi dengan insan yang sering bikin hidup kita jadi sukar. Ada yang kita boleh jauhi, mungkin itu mudah, tapi dengan manusia yang sering terkait dengan hidup kita.. Sangat susah... Bukan tidak mahu melupakan, percayalah mmg nk sangat melupakannya kerana ia sering menghantui menyukarkan diri utk rasa happy.
Tapi mungkin hanya ini yang mampu sy respon - this is my limitation, I cannot go beyond my limitation. Saya takut rasa sakit akan bertambah seandainya saya membuang perasaan ini jauh2 tanpa mengurusnya dengan baik. Mungkin ia bisa datang kembali dalam keadaan yang lebih teruk. Maka ini keputusan sy - biarlah sy dengan perasaan ini. Biarkan sy berhadapan dengan amarah, sakit hati dan tidak puas hati ini. Biar saya belajar utk menghadapi semua ini. Sy tidak mahu berlagak seolah-olah tidak ada apa2 yang berlaku. Byk yang telah berlaku, maka sy tidak boleh mengenepikan semuanya semudah ABC. Sy tidak boleh memuaskan hati semua org dan semua org pun sama. Sy tahu kapasiti sy, dan sy tahu sy akan lepaskan semuanya bila masanya sudah tiba. Memberikan ruang pada diri bukan satu perkara yang buruk. Bukan utk sy seorg, tapi utk awk semua juga.
Bila dalam keadaan rapuh hati dan rasa-rasanya macam mau pecah berderai ini bukan tazkirah berjela yang diperlukan, bukan perlu diberitahu apa yang betul dan apa yang salah pada waktu ini, silap hari bulan hati yang masih lagi dalam bentuknya boleh jadi pecah berderai dek kerana masa yang tidak sesuai. Apa yang diperlukan hanyalah UNDERSTANDING ataupun FAHAM keadaan. U cannot expect people to accept ur advice when u r not asked for it. Listen when u r able to and listen as how u want to be heard. If not, just pretend that u r listening or maybe u can ask to leave or to do other thing.
My call to me n u , let's just be accomodative to others... Trust me, insya Allah people will appreciate u more cos u make others feel happy. Urm I guest I dun have to explain to u guys what that means.. hehe.. (^_^')
Tiada ulasan:
Catat Ulasan